Twee weken met Pieter

Mijn 42ste verjaardag in Californië was een hele speciale: eerst dus het openlucht concert van Kevin Spacey, compleet gemaakt met wijn en picknickmand. De ochtend van mijn verjaardag werd ik door Jaap en Geno verrast met nóg meer, zelfgemaakte cadeautjes! Zeer speciaal. En die dag zijn we rondom Santa Rosa gaan kaas-en-wijn proeven... Mmmmmm, precies iets voor een Sandy om te doen op haar verjaardag!
Thuis gekomen heeft Jaap een tafel vol lekker hapjes gemaakt en kwamen ook Bazil en André, vrienden van Jaap en Geno nog even langs voor mijn birthday celebration met chocolate brownies als toetje. En om deze verjaardag in stijl af te sluiten ben ik nog gaan badderen in de hotpool, compleet met lichtjes en Nepalese vlaggetjes. Superverjaardag.

De volgende ochtend héél vroeg hebben the boys me naar de airport busstop gebracht waar de bus stipt om 6am vertrok. Ik had intussen al gehoord dat Pieter zijn rechtstreekse vlucht naar Seattle was gecancelled en dat hij nu met n overstap in Detroit 8,5 uur later op Seattle airport zou aankomen!! Dat was niet echt volgens plan....

Bij mijn vlucht ging wel alles gesmeerd en dus ben ik alvast naar onze geboekte Airbnb gegaan, met de snelle Link Light Rail en daarna een bus, zodat ik alvast boodschapjes in huis kon halen. 's Avonds, iets over achten kwam ie dan eindelijk ook daar binnen stappen!!! Erg fijn hem te zien.

We hebben toen in twee volle dagen best wel heel veel gezien in Seattle. De eerste dag hebben we alles lopend gedaan en de tweede dag zijn we op Pronto-bikes alle kanten op gefietst. Soort witte fietsen systeem: je betaalt $8,- per 24 uur en dan kun je steeds 30 min stukken fietsen om hem vervolgens weer in een nieuw station in te leveren/vast te zetten. Zo kom je veel sneller op verschillende plekken en het geeft je enorm gevoel van vrijheid. Wij als echte Hollanders genoten er in elk geval erg van!
De usual suspects als Pike's Place Market, Pioneer Square, Chinatown, het uitzicht vanaf de Columbia Tower zowel overdag als 's avonds met de lichtjes. Fietsen door een parkje langs het water, het Olympic Sculptures Park, Seattle Centre met z'n Space Needle en bijzondere gebouwen eromheen, langs Lake Union gefietst en door Belltown. En toen in Pike's (micro) Brewery verschillende biertjes geproefd en daar ook gegeten. Toen 's avonds tegen de berg op weer terug met de fietsen naar ons Spring Street Centre huis.... Pfff, zweten! Oh ja, ik heb die dag ook leuk nog even m'n IPhone op de grond laten kletteren.... Gevolg: de hele achterkant in honderdduizend stukjes.
Maar gelukkig niks aan de hand aan de voorkant! Hij doet t nog.

Donderdag konden we nog gebruik maken van het laatste restje van de 24 uur fietsen en zijn we voor de deur van Sixt afgestapt en hebben we de Volvo S80 opgehaald, waar we de volgende 8 dagen mee hebben rondgecrossed. Pieter was heel erg in z'n nopjes met de auto!

De eerste stop was n Airbnb in Ashford, net buiten het Mt Reinier National Park. We zijn die dag al meteen een zeer mooie, korte wandeling gaan maken in het park en hadden een mooi helder uitzicht op de besneeuwde top van deze indrukwekkende berg. 's Avonds in de hotpool die bij de B&B van Ralph&Chris hoorde ruim n uur onder de sterren, in het bos liggen badderen... Wow, dat was geweldig!
Dat gold trouwens ook voor het superontbijt dat we de volgende ochtend geserveerd kregen bij ze. Daar hebben we zo ongeveer de hele dag op kunnen teren toen we bij Paradise en ook iets verderop nog twee trails hebben gewandeld en daarna met de auto een grote loop door het park in de richting van Portland hebben gemaakt.

Daar kwamen we in het supermooie huis van Jacqui terecht, een alleenstaande dame/weduwe die nog maar net haar huis had aangeboden op Airbnb. Wij waren een van de eerste gasten. Superdeluxe, met daarbij een heerlijke tuin waarin we 's avonds met een wijntje hebben zitten afkoelen. (Alleen maakte de huismol een beetje te veel lawaai ;) Zoals jullie zullen begrijpen was dit een grapje! Jacqui snapte de grap nl niet in de review die ik had geschreven)
De volgende dag was het regenachtig en daardoor zijn we pas laat richting de stad gegaan. Jammer ook dat we nu niet Mt Hood konden zien, maar wel op de Saturday Market geweest, door Old Portland gelopen, naar Pioneer Square gelopen dat dit keer wél n plein was en Pieter heeft in de Apple Store een nieuw speeltje gekocht! Daarna met de auto naar de overkant van de rivier gereden om de Hawthorne Boulevard te bewandelen en daarna zijn we nog even door de Columbia River Gorge naar the Multnomah Falls gereden, want die móesten we toch echt gezien hebben voordat we weg gingen. Dit vond zowel een stampvoetende Jacqui als Jaap, dus tja, dan kun je natuurlijk niet anders...

Zondag was best n lange rijdag: vanuit the Happy Valley over de 26 richting de westcoast gegaan en daar hebben we nog even met samengeknepen billetjes gezeten omdat we dreigden zonder brandstof te komen staan, maar in Seaside (waar het overigens regende) is alles weer goed gekomen gelukkig. Ralph had ons verschillende tips gegeven en één daarvan was dat we in Astoria bij het Wet Dog Cafe (ook weer een microbrewery, daar stikt het hier van) fish and chips moesten eten en volgzame typjes die we zijn, hebben we dat dan ook maar gedaan! Het was heerlijk en ook de ambiance was errug goed.
Grote brug over en na een mooie tocht op het strand van Ocean Shores aangekomen. Pieter was er eerst een beetje hufterig voor, maar uiteindelijk durfde hij het toch aan en heeft ie zijn mooie rental het strand opgereden! Geweldig!! Ze beschouwen het strand daar gewoon als een extra weg. Met dezelfde verkeersregels, haha.

Ocean Shores is een beetje een apart dorp: het heeft wat weg van een groot Centre Parks vakantiepark ofzo. We denken dat er ook veel gepensioneerden daar van hun oude dag komen genieten, maar tegelijkertijd is het ook echt n vakantieoord. In het 'park' zijn de herten een soort plaag geworden die alles in de tuinen opeten en gewoon óp de weg blijven lopen, nergens bang voor want niemand doet ze toch iets.... We zijn daar naar het zuidelijkste puntje, Damon Point gegaan en op het strand een mooie zonsondergang gezien.
Die nacht heerlijk geslapen, zou het de zilte zeelucht zijn geweest? en de volgende ochtend nog heerlijk op ons gemakkie buiten gezeten op Liann's deck. Echt tot rust gekomen daar.
Maandag toch ook weer heel wat kilometers gemaakt want toen gingen we naar het noorden, the Olympic Peninsula op waar de grootste bezienswaardigheid het Olympic National Park is. Daar hebben we ook veel mooie dingen gezien zoals Lake Quinault, het Hoh Rainforest waar we de Trail 'Hall of the Mosses' hebben gelopen. Wow, wat ziet dat er toch schitterend uit als al die megabomen vol hangen met korstmossen en likens en funghi....
Er zijn alleen niet bar veel wegen in zo'n NP en ook zo'n hoge berg maakt het een beetje moeilijk om schuin het schiereiland te doorkruisen, dus kwamen we met beste omwegen, bijv via Forks en Lake Crescent uiteindelijk veel later dan geplanned in Port Angeles aan.
..... In een hostal waar ik verder niet veel woorden aan zal wijden.... Dat was het nl niet waard.

Wél de woorden waard was de volgende dag. We hadden nu lekker de tijd om bij Lake Crescent wat trails te lopen en Pieter heeft zelfs nog gezwommen in het mooie meer. Daarna verder gereden naar Sol Duc trailhead waar we naar de Sol Duc Falls zijn gehiked door een heel mooi stuk bos en daarna hebben we zo'n 2,5 uur gebadderd in de hotpools van Sol Duc Resort . Ontzettend ontspannend, maar de rotte eierenlucht moest je daarna wel even goed van je afdouchen. Waar ik nog wel verbaasd over ben is dat je hier op verschillende plekken korting krijgt als je in the military werkt! Nou, hier dus ook weer n korting voor Pieter! Gek hoor.

Woensdagochtend wilden we eigenlijk wel zo snel mogelijk weg uit het stinky hostel, dus spullen in de auto en gaan met die banaan.
Eerst nog naar de Hurricane Ridge in het park, vanwaar je mooie vergezichten had op de besneeuwde pieken van al de bergen in het park (dit jaar trouwens aanzienlijk minder dan voorgaande jaren) en ook nog Rob en Jeanette van het filmhuis Heemskerk tegen gekomen op de parkeerplaats helemaal aan het einde van de weg! Nou jaaaaaaa!
Jammer dat een bij of wesp of weet ik wat voor bug me nog even goed te pakken nam in mijn enkel... AU!! Nog een lieve bambi op de foto gezet.... Aaah schattig....
Door mooie omgeving terug gereden naar Port Angeles en door naar schattig Port Townsend. Een heel andere sfeer daar met oudere Victoriaanse huisjes en gebouwen, een mooi lievelijk haventje en rustige straatjes. Een rondje gelopen daar, even een hapje gedaan en in het water hele grote groepen zeer kleine visjes gezien. Maar toen moesten we toch wel weer verder, want de tijd vliegt en we wilden een beetje op tijd bij Nancy op Bainbridge Island aankomen.
We hadden de dagen ervoor toch eigenlijk wel een killing schema gehad, dus een beetje rust kon geen kwaad. Ik heb onderweg ook af en toe mijn oogjes even dicht gedaan.
Iets later dan geplanned op onze mooie overnachtingsplek aangekomen: het onderste puntje Point White van Bainbridge Island. Mooi huis en ons optrekje bevond zich apart van het huis van Charlie en Nancy boven hun garage. Maar met een balkon die dus over het water uitkeek! Erg rustgevend en best wat bootjes en ferries die langskwamen. Charlie liet ons zijn kayak zien die hij samen met zijn zoon aan het maken was en Nancy haar moestuintje die ze wel tegen de allesverslindende hertjes moest beschermen... Een heel lief stel. En wij waren hun eerste koppel in hun Airbnb carrière!

Lekker weinig gedaan daar, maar de volgende ochtend wel de wekker gezet voor wat een erg lange reisdag zou worden:
's Ochtends op tijd bij de ferry aangekomen zodat we er zelfs één eerder dan gedacht konden nemen! Mooi overtochtje weer, want we hadden mooi helder zicht op zowel Mt Baker als Mt Reinier én natuurlijk de Skyline van Seattle, nu vanaf het water gezien. Er was een of andere seafair aan de gang in Seattle dus erboven waren vier straaljagers hun showtje in de lucht aan het weggeven en marineschepen met vlaggetjes... Wij hebben daar verder niets mee gedaan want wij moesten ten eerste uitzoeken vanaf welk busstation onze Greyhound zou vertrekken (en nog een heel gedoe met onze bagage ergens achter kunnen laten zodat we er niet mee hoefden te slepen, maar dat is uiteindelijk gelukt door mijn liefste glimlach op te zetten...) en ten tweede de auto afgetankt terugbrengen naar Sixt, downtown en dat duurde ook door dit alles wat langer dan gedacht. Maar uiteindelijk precies 15 min voor de eindtijd alles afgeleverd. Met pijn in het hart van Pieter..... Hij kon maar moeilijk afscheid nemen van 'zíjn' auto.
Aan de waterfont lekker zitten lunchen, onder het reuzenrad van Seattle en daarna relaxed terug gewandeld voor de laatste keer door de straten van deze wereldstad.

De Greyhoundtrip werd een uur langer door al het verkeer dat om en rond Seattle krioelde, de beloofde wifi deed het niet maar dat was lang niet zo erg vergeleken met de aircon die het niet deed op deze bloedhete dag!! Het leek wel een sauna in die bus, 40*C was niet overdreven. Ik had het gevoel dat ik langzaamaan gestoofd werd... Pffffff
Gelukkig geen problemen bij de grensovergang gehad en toen waren we dus in Canada!

Op het eindpunt Vancouver aangekomen hebben we de Skytrain en Seabus (is n soort ferry die van downtown nr Noord-Vancouver gaat) genomen en daarna moesten we nog 5 straten mét onze koffers tegen de berg op naar onze B&B 'lopen te lopen'..... Ik ging n beetje dood....
Na de rondleiding door John door het huis -hij deed vooral lang over zijn apparatuur in de mancave, die we ws toch niet gaan gebruiken- hebben we eigenlijk niets meer gedaan en in die modus zitten we nu eigenlijk nog: uitgeslapen, lekker ontbijtje genomen hier in huis 'pak maar uit de koelkast wat je wil' en nu zitten we buiten op ons terrasje met n kopje koffie te lezen en te chillen. In de schaduw, want in de zon is het gewoon te heet.
We willen vandaag vooral zo weinig mogelijk doen, even rustig. Met dat belachelijke schema van ons van de afgelopen weken moet dat ook zo af en toe even...