Suchitoto

Pues, donderdag rustig aan mijn spullen gepakt en hotel Tazumal verlaten om met de bus naar het busstation Oriente te gaan, vanwaar ik weer een andere bus moest pakken (de 129, die echt direct vertrok) om ruim een uur later in Suchitoto aan te komen (en dat kostte me het wereldbedrag van $0,70, ongelooflijk niet?)

Suchitoto is een lief, klein, koloniaal oud dorpje meer naar het noorden in El Salvador en ligt in de bergen aan een meer waardoor de weg er heen geweldig groen en open was. Heel fijn om uit de drukte van San Salvador weg te zijn. Al meteen toen ik aankwam op de plaza Central was ik verliefd op dit dorpje... Na de hulp van een zeer informatievol meneertje van het Turicenter ben ik een rondje gaan lopen - had het meteen ook allemaal gezien, heel overzichtelijk, heel fijn- om bij verschillende hostalletjes te kijken waar ik wilde verblijven. Heb bij de broers Los Sanchez een heerlijk licht kamertje gevonden met veel frisse lucht, dus was helemaal blij. Zeker voor de fijne prijs van $10,- per nacht.

Ze nodigden me meteen uit om met hen mee te lunchen, natuurlijk frijoles, rijst met kaas en brood. De tipico almuerzo van hier, maar het was heerlijk en gezellig en lief van ze om me te vragen. Veel zitten kletsen en later nog in de schaduw naast het mooie huis, lekker in de wind aan zo´n zakje water zitten lurken, want blijven drinken moet je hier wel want het is bloedheet! Zo´n 34 graden, poehee.
Ben toen een beetje gaan rondlopen, mix sapje gedronken op de plaza en in de verte zag ik toen al de donkere wolken aankomen, die niet veel goeds voorspelden... En dat bleek wel, want toen ik richting restaurant Harlequin, bij ons om de hoek liep omdat ze daar die avond in het kader van het filmfestival Suchitoto de documentaire ¨A Chuck Connely no se vende¨ zouden vertonen, begon het me toch te onweren, stormen en KEIHARD te regenen!!!! Blij dat ik daar binnen zat met een erg leuke groep geinteresseerde mensen (zelfs de vrouwelijke burgemeester was aanwezig!) en intussen een lekkere pasta marinero kon eten. De film kon door al dat onweergeweld pas iets later beginnen maar dat mocht de pret niet drukken. We kregen zelfs popcorn geserveerd en op het eind na het vragenrondje, om te vieren dat het filmfestival nu echt met succes geopend was, een glaasje champagne! Erg leuk. En eens t meer een bewijs dat Suchitoto de culturele hoofdstad van El Salvador is.

Wel moe dus op tijd gaan slapen in mijn fijne kamer...

De volgende ochtend eerst me oudste broer Armando, bijnaam Monchi, in een goedkoop eettentje gaan ontbijten. Natuurlijk de tipico platano, casamiento (rijst met bonen) gebakken eieren, tamales van mais, brood en een kopje koffie. Ik geloof dat ik $1,50 p/p betaalde. Wow.
En daarna, hilarisch, heb ik me bij de lokale politie gemeld, in onze eigen straat, want zij begeleiden toeristen naar de plaatselijke waterval iets verderop om te voorkomen dat ze op eigen houtje gaan en misschien wel overvallen zouden kunnen worden. Hahahaha, daar ging Sandía met twee politievrienden (waarvan één de bijnaam Tyson had..... ja naar Mike) op weg naar wederom een waterval waarbij het water over heel aparte 6-kantige basaltblokken kletste, net zoals Olaf en ik ook in IJsland hadden gezien! En na die tormenta van die avond ervoor kletste het zeker! Een pluspuntje, want daardoor zag het er allemaal nog mooier uit. Toch wel weer een nieuwe ervaring om op pad te gaan onder politie begeleiding.

Bij terugkomst in ´t dorpje nog een rondje om gegaan langs de duurdere hotels, maar die wel een oase van rust waren. Gekletst met hermana Peggy van het Centro Arte para la Paz, een heel interessante Amerikaanse oudere dame die met haar centro een speciale rol binnen Suchitoto vervulde en die me veel van mijn vragen kon beantwoorden. Heerlijk.

Terug bij mijn hostalletje biertje zitten drinken met John de amerikaanse teacher in Combadja en daarna ben ik met Armando naar de plaatselijke piscina gegaan om nog even een duikje te nemen. Vanaf daar zag je ook het zeer vervuilde meer/embalse waar je maar beter niet in kan zwemmen, maar wat John iets daarvoor wél had gedaan.... Ieuw! Als je bedenkt dat het hele riool van San Salvador zo ongeveer daar in geleegd wordt...

Ik had intussen besloten, na aandringen van Napoleon, dat ik nog maar een nachtje langer in dit fijne oord zou blijven zodat ik vanavond de dansavond in de Disco Los Sanchez kan meemaken met Braziliaanse danseressen enzo... Ik ben benieuwd. En het is hier zo relaxed, dat je zo nog een week hier kan blijven terwijl de tijd rustig wegtikt. Echt vakantie hoor...

Met John samen dichtbij de plaza gegeten en samen in zijn megagrote kamer nog een biertje gedronken terwijl we reisverhalen uitwisselden, want buiten vielen weer dikke vette druppels en zwaar onweer. Oh well, wij zaten droog.

Lekker geslapen. John uitgezwaaid vanmorgen en verder zalig vakantie gevierd: beetje gelezen, gepuzzeld, gekeuteld, wasje gedaan. Toen bij het bakkertje op het pleintje allerlei lekkernijen gegeten met een kopje koffie. Toen langs informatiemeneertje zodat hij even met me mee kon denken over hoe ik het beste verder kan gaan, want hij weet toch beter hoe de routes lopen en wat het beste is om te doen.
Daarna bij een heel mooi, rustig uitkijkpunt over het meer een stoeltje geleend bij het plaatselijke winkeltje waar ik lekker heb zitten lezen in tijdschrift, Lonely Planet en boekjes van het turist centre. Blikje appelnectar bij het omaatje van het winkeltje gekocht; wat wil je nog meer? Niets toch?

En dus nu in een internet cafe deze blog weer aant bewerken. Gaat wel aardig, al zeg ik het zelf. Ook met de foto´s erop zetten en zo.

Vanavond dus de BIG Disco Night @ los Sanchez. Ik ben benieuwd.
Dan morgenochtend weer terug naar San Salvador, waar ik via John een ander hotel heb gereserveerd, wat dichter in het centrum. Dan kan ik La Bajada de El Salvador del mundo bijwonen, iets wat en best wel groot event schijnt te zijn in dit zeer katholieke land. Dan maandagochtend naar het zuiden om de Pacific kust te leren kennen, ws op Playa El Tunco.
Daarna vertelde meneertje info me dat ik weer het beste via San Salvador terug kan gaan om daarna richting het westen te gaan langs de oude opgravingen bij Joya de Ceren en San Andres. Waarna ik ws diezelfde dag nog verder zal reizen naar Ahuachapan, bijna tegen de grens met Guatemala.
We zullen zien of het allemaal lukt. Want El Salvador is dan wel het ¨Kleinduimpje´ van Midden-Amerika, met bussen reizen is wel een beetje omslachtig hier met veel overstappen en veel weer terug via de hoofdstad. Maar dat is eigenlijk niks nieuws, want ook in andere landen in Zuid en centraal amerika werkt het zo.

Goed, jullie zijn weer een beetje up to date over Vakantie-Sandy, want die is hier in Suchitoto wel echt begonnen hoor! I Love it!

Keep the reactions coming! Leuk om te krijgen.