la bajada, Playa el Tunco, ruines, Ahuachapan.

Wow, een week verder en VEEL gedaan intussen.

Een erg leuke disco night gehad... en zondag terug naar San Salvador gebust waar ik naar het centrum ben gegaan om de world famous Bajada bij te wonen. Het was een gekkenhuis daar. Zoveel mensen in de straten bij dit fenomeen wat echt het religieuse gedeelte van deze vrije week is. El salvador wordt op een soort altaar gehezen die door de broederschappen door de straten wordt gedragen en hordes mensen lopen er achter aan. Soms liederen zingend, soms in stilte. Belangrijke hoge kerkmensen lopen ook mee (al ken ik ze natuurlijk niet) en alles gaat in ganzenpas, totdat ze bij de kathedraal op het centrale plein komen waar hij nog een ererondje maakt om uiteindelijk op een gemaakte stellage geplaatst wordt en hij naar boven gelift wordt, waar hij op zijn bekende wereldbolletje met een zwart gewaad verschijnt. Iedereen kijkt vol bewondering en luistert naar de preek die erbij wordt gehouden. Je staat hutje mutje, maar al weer gebeurt er bijna niks kwaads. Dan begint in het verhaal de transfiguratie, waarbij jezus weer de wereldbol ingaat (la bajada) en er vervolgens in een wit gewaad weer uitkomt. En dan barst er een enorm vuurwerk boven de kathedraal los en langzaam druipt iedereen weer af en gaat zijn eigen richting op. Het was intussen wel al 19.45u en door de gigantische mensenmassa was het busvervoer nogal ontregeld, dus ik heb zo'n drie kwartier op mijn busje moeten wachten die me weer in de richting van mijn hotel zou brengen. Ja mensen, weer in het donker, weer in San Salvador, maar alles is weer goed gegaan.
Ik werd opgevangen door Nelson, het meneertje van het hostalletje en die bracht me zelfs nog even naar een pupuseria die open was. Hij leek sprekend op (ome) Frank. Iets wat opvallend is hier; we zijn in centraal amerika maar de mensen hebben zulke aziatische trekken dat ik soms denk dat we in Indonesie zijn!

Op maandag ben ik met de directions van Nelson richting Playa el Tunco gegaan. Eigenlijk is het allemaal erg goed te doen, dat bussen, maar dat komt wel omdat ik Spaans spreek en steeds van alles aan iedereen kan vragen, anders is het ondoenlijk. De guanacos zelf weten soms niet eens waar en hoe de bussen rijden omdat de routes steeds veranderen, maar de mensen hier zijn zo vriendelijk dat vaak eenhele bus met mij bezig is om me te vertellen waar ik uit moet stappen.

In el Tunco aangekomen in een verzengende hitte, dus maar gegaan voor El Papaya, met zijn kleine zwembadje. Daar even in 'afgekoeld' en toen het kleine dorpje, dat basicly een straat naar het strand is, gaan verkennen. En als je dan aan het strand bent moet je natuurlijk schelpjes eten! Heerlijk!

Heerlijk aan het niet-Sandy-maar-stoney beach boekje zitten lezen wat ik in het hostal vond: " trammeland op het strand" hoe toepasselijk, met allerlei reisverhalen. En er dus echt een strand/relaxdag van gemaakt. 's Avonds met nieuw ontmoete australiers EN Manny, de manager van een ander hostalletje La Tortuga, bij La Guitarra gegeten en gedronken. Gezellig hoor.

Dinsdag werd zo mogelijk een nog relaxtere dag, want nu was het low-tide en was er wel, zwart, zand te vinden op het strand, dus ik ben mijn handdoekje gaan halen en heb zo ongeveer de hele dag op het strand liggen lezen. In jouw boek Bar, 50 shades of Grey. Zalig is dat toch. Af en toe kijken naar de achterlijk hoge golven waar de surfers gretig in te keer gingen en zo nu en dan nam ik ook even een duik in het warme Pacific water, maar dan riep mijn boek toch echt weer en ging ik weer verder. Op een gegeven moment kwamen de jongens van mijn hostal ook om het eens te proberen op een rental board en aangezien het voor sommigen de eerste keer was, was het onderhoudend om naar te kijken! Ik ging het natuurlijk niet proberen met die rug van me...

's Avonds was ik door Manuel/Manny uitgenodigd om bij hem van zijn kookkunsten te komen genieten en hij heeft een heerlijke pasta mariscos gemaakt, met als toetje carijillo. Mjammie! En ook veranderde mijn plan voor de volgende dag omdat een amerikaanse moeder met haar zoon grof geld gingen betalen om met een auto langs de coastal road naar de ruta de las floras te gaan en ik kon wel meerijden met ze! Nou gezellig en een buitenkansje omdat langs die weg niet veel bussen rijden, dus kom je daar eigenlijk niet zo makkelijk...

Maar toen heeft het vervolgens de hele nacht tot aan de volgende ochtend Cats and Dogs geregend, dus werden de plannen weer veranderd en veranderde ik gewoon ook weer mee. Man ik ben zo flexibel.

Ik kreeg nu een lift van een (weer ander) australisch stel tot een afslag voor San Salvador (Santa Tecla) zodat ik alsnog langs de ruines van Joya de Ceren kon gaan en San Andres. Alles weer bussend, maar met hulp van een heel lief busmeneertje die zelfs alles helemaal voor me heeft uitgetekend met busnummer en uitstappunten erbij en er zelfs voor zorgde dat ik heel makkelijk kon overstappen in een andere bus.... zo lief. De ruines waren interessant, met mooie museums en groene velden. En daarna door, twee uur in de bus naar Ahuachapan, waar ik rond 16.00/16.30u had afgesproken met Sara, een ierse vrouw die ik in het vliegtuig had ontmoet en die had gezegd dat ik echt langs moest komen als ik in de buurt was, en haar familie.

Naar later bleek moest ik even door een examen heen en ik ben geslaagd, want hoewel het plan eigenlijk was dat ik in een hostalletje zou gaan en dan de volgende dag met hen de bergen in zou gaan, werd ik nu uitgenodigd om echt bij hen in huis te verblijven!!! Dit was echt zo veel beter dan in een hotel te verblijven. Dit was the real Salvadorian experience! Ik werd door Jorge gewaarschuwd dat het echt heel simpel was allemaal, geen stromend water, een latrine, geen privacy want je zit gewoon middenin het familie gebeuren, maar wat een ervaring was het! Het was zo'n huis met een stuk grond erbij waar abuela (oma) alles zelf verbouwde en af en toe een kip slachtte uit haar tuin. Koeien voor melk, mais om je tortillas en tamales mee te maken, hangmatten om in uit te rusten...What do you need more? Na een rondje Ahuachapan-city (heel leuk stadje trouwens) hebben we geBBQd thuis en de door mij meegebrachte Coronaatjes genuttigd. Daarna buiten op het bankje naar de luciernagas/vuurvliegjes zitten staren met een rum-cola. Heel huiselijk allemaal.

De volgende dag werd adrenaline-dag: met een pick-up truck de bergen in gegaan naar Apaneca om een canapy tour te doen. De broer van de zwager van de neef van de buurman ofzo was de eigenaar van dit gebeuren en nu mochten zij dit ook eens gaan uitproberen. Hoewel het normaal $30 kost hoefden wij nu niets te betalen, dus hebben we alleen de tip gegeven, maar man wat een excitement! Had het twaalf jaar geleden ook al eens gedaan in Costa Rica, maar zwevend in een harnas, hangend aan een kabel en dan zoeven door de lucht naar de andere kant.... WOW! Ik was niet bang, maar we stonden allemaal te rtillen van de adrenaline kick die het je geeft. Gaaf hoor.

Daarna nog bij een koffieplantage kofiie en lekkere hapjes gaan eten, nog een ander dorpje, Ataco, van de ruta de las Floras bezocht en daar ook in een zwembad gezommen met ijskoud water dat zo van de waterval in dat zwembad terecht komt. Supergroene omgeving. Supermooi.

Hangen in de hangmatten, beetje op de computer zitten klooien met foto's plaatsen -het was niet makkelijk- en 's avonds nog een beetje snacken van de tamales en frijoles en pan van oma. Ik was echt opgenomen in het gezin daar, sliep in broer Rene zijn bed die hij voor me had afgestaan. Het was allemaal zo hartverwarmend dat ik het bijna niet onder woorden kan brengen. Wat mooi dat ik hier was.

De volgende dag zou ik weer verder gaan en oma was helemaal teleugseteld dat ik ging, want nu kon ik niet haar kippensoep proeven waar ze net eenkip voor aan het slachten was en aan het ontoed van de veren! Ze was zo lief. Ik heb haar platgezoend.

In een mototaxi (tuc-tuc) naar de bus gebracht door Sara en daar ging ik weer verder, naar Juayua, waar ik nu in een erg leuk hostal La mezeta zit en waar ik al weer neiuwe vrienden heb gemaakt. Samen een film zitten kijken hier, genietend van rum-colaatjes en mara~nones (cashewnoten).. Leuk hoor.

Vandaag is hier in Juayua de culinaire markt op de plaza central, maar het is een beetje regenachtig, dus dacht dat ik eerst maar eens even dit lange weekverslag eruit moest gooien. Foto's had ik al zo'n beetje erop gezet, dus nu het verhaaltje bij de plaatjes nog...

Verdere plannen: morgen richting Santa Ana en vandaar uit naar ruines de Tazumal en het meer bekijken en een volkaantje beklimmen ofzo. Daarna weet ik het nog niet zo goed. We shall see.
Manny belde gisteren nog en die heeft misschien nog een plannetje up his sleeve, maar je weet nooit hoe de dingen lopen...

I'll keep you posted!

Liefs,
Sandy