Chobe en Victoria Falls

Intussen twee weken hier en begin al aardig in te burgeren.
Daarover later meer, nu eerst natuurlijk proberen te omschrijven hoe de safari is geweest, want dat wordt nu ook wel een keer tijd dat ik daarover bericht (maar ja, nog geen tijd gehad daarvoor!!!) :

Vrijdag 21 okt. ook weer om 5.30u opgestaan, om om 6 uur te kunnen wegrijden. We hoopten diezelfde dag nog in Botswana aan te komen om daar de tent op te zetten, maar het zou wel eens moeilijk kunnen worden aangezien we in Kazungula met een ferry de grens over moesten tussen Zambia en Botswana en dat kon zomaar eens veel vertraging opleveren aldaar. Maar de reis door een nogal eentonig landschap verliep voorspoedig, op een kleine Tom-Tom dwaling bij de Victoria Falls na –we gingen bijna de grens met Zimbabwe over- , en ook Kazungula was wel even wat gedoe, maar met de Lonely Planet in de hand waar alles stap voor stap in beschreven werd, ging het eigenlijk best oké. Maf klein pontonnetje waar wel één vrachtwagen tegelijk op past en misschien nog wat auto’s, dus daar stond me een file van camiones te wachten, niet normaal! Wij moesten aan beide grens-kanten wel even de paspoorten laten stempelen, ferry betalen en de geldwissel-scam ondergaan, maar eigenlijk waren we zo aan de overkant van de Zambezi Rivier.
Daarna was het nog maar 12 kilometer naar het dorpje Kasane dat als gateway fungeert voor het Nationaal Park Chobe… we waren gewoon in Botswana!!, met een andere munteenheid (Pulas i.p.v Kwachas), stekker (die zuidafrikaanse i.p.v. de engelse die ze in Zambia hebben) en een beter georganiseerd systeem in general. We wilden eigenlijk in het chique Chobe Safari Lodge op de camping gaan staan, maar die zat vol, dus weer terug gereden naar de Thebe River Side Camping en daar konden we onze 6 persoons tent opzetten. De kinderen doken meteen in het kleine zwembadje naast de bar/restaurant (jaloers!), terwijl wij in de namiddag-hitte zwetend haringen in de grond stonden te rammen.
Bleek dat de Nissan Patrol ook nog een lekke voorband had, dus in het donker is Nico nog op pad gegaan met Toon om het ding toch nog te laten maken anders konden we het wel vergeten de volgende dag het park in te gaan. Zonder reserveband kan dat natuurlijk niet… Gelukkig is het gelukt.

’s Nachts hoorden we aan de andere kant van de rivier (dat is weer Namibië; Kazungula is een vierlandenpunt) het geluid van een olifant die ws. aangevallen werd door een leeuw… We zaten er echt al middenin! Buiten het park hadden we al olifanten langs de weg gezien en wilde zwijnen… Tja, dieren laten zich niet door park boundaries tegenhouden.

Ook zaterdagochtend weer om 5.30u naast het matje, want om 6uur ging het park open en in de ochtend zie je het meest qua dierenleven. En wat hebben we veel gezien! Nico was al 5 keer eerder in andere Safariparken geweest en hij zei dat dit de mooiste was, dus ik ben echt met mijn neus in de boter gevallen: supermooi gelegen aan de Chobe Rivier, met verschillende landschappen en dan al die dieren die naar de rivier komen om daar te drinken. We zaten dus met zijn 6-en in de 4x4 aan alle kanten te spotten en als iemand wat zag, riepen we dat hardop. Ik noem even wat op: impala’s, olifanten, warthogs, buffels, koeien, baboons, roan antilopen, sable antilopen, nijlpaarden met baby’tjes!!, zebra’s, GIRAFFEN (ik moest natuurlijk meteen aan mijn klas denken), jakhals, krokodillen, waterbucks, kudu’s (wij wonen aan de Kudu Road in Lusaka, haha) eekhoorns, mongoons, heel veel “oma’s kippetjes” en nog andere rare vogels zoals reigers, ooievaars, maraboes en nog veel meer waar ik natuurlijk de namen niet van weet... Wat we heel graag wilden zien en wat óók nog gelukt is die dag (we zijn er wel wat langer door in het park gebleven die ochtend, inmiddels middag) is leeuwen te zien. Ze lagen wel heel papperig en lui in de schaduw van een boom, maar het waren er wel een stuk of 8. En we hebben ze gezien!!!

Tussendoor in het dorpje Kasane naar de Spar gegaan om nog even boodschappen te doen, daar liep op het parkeerterrein ook gewoon zo’n eigenwijs wild zwijntje met z’n gedrongen kontje rond, een kort plonsje genomen in het zwembad want ’s middags wilden we toch ook weer het park in. Ook weer supermooi om de sunset te zien en in dat mooie zachte licht weer dit mooie park te mogen aanschouwen… Bijna op het eind zagen we ook nog een zielig klein olifantje met een mank pootje dat door zijn familie in de steek gelaten werd. We voelden allemaal al aan wat er met dit kleine moppie zou gebeuren in dit natuurpark…. Om 19.00 moet je het park uit zijn en hebben we de spaghettisaus die Ray al voor ons had klaargemaakt opgewarmd in ons privé-plaatsje bij de tent, afwasje, douchen en om 21.15 moe maar voldaan in de tent.

Zondag weer zo’n dag. Het begon meteen al spannend, toen we achter de safari-jeeps aan crosten om te zien waar zij heen gingen: over de vlakte liep een roedel wilde honden, een hele familie compleet met jonkies! Erg speciaal om ze zo te zien jagen. Er schijnen mensen te zijn die speciaal alleen om deze wilde honden te zien naar Chobe komen en wij hebben ze tussen AL die andere dieren ook gewoon nog even mogen aanschouwen. En dat was nog niet alles. Over alweer de vlakte naast de rivier liepen in de eerste instantie 3 leeuwen die een kudde buffels leek te gaan omsingelen… Later kwamen er nog 6 á 7 bij waarvan er één echt vlak langs onze wagen liep. De ramen stonden constant open om goed foto’s te kunnen maken en als we hadden gewild hadden we hem aan kunnen raken, zo dichtbij!! We hoopten op een fijne show, waarbij de leeuwen een buffel zouden pakken, maar ze vonden het kadaver van het manke olifantje dat naast de kudde lag en begonnen zich daar aan te verschansen… Daar ging onze show. Maar goed, als je een troep van tien leeuwen op de vlakte bezig ziet moet je verder natuurlijk niet zeuren hè?! Gelukkig ook maar dat het olifantje niet lang heeft moeten lijden.

Na nog een drinkende kudde roans te hebben gefotografeerd zijn we deze dag een beetje vroeger terug gegaan naar de camping, om daar te kunnen relaxen by the pool. Het blijft toch vakantie… Om 16uur waren we weer terug in het park om afscheid te nemen van dit wonderschone park. Het was heiig warm, 40 graden. We zagen de familie wild dogs weer, nu spelend met hun jongen onder de bosjes, de leeuwen, slapend onder hun boom, GROTE kuddes olifanten, zebra’s en buffels en één die was gestorven aan anthrax (een dodelijke bacterie), stokstaartjes en zoveel giraffen… Wat een geluk. Omdat we zo heerlijk van alles aan het genieten waren hebben we nog moeten racen om op tijd het park uit te komen; twee minuten voor 19.00 reden we de poort uit… Wowser.
Maaltje gekookt op het kookstel, afwasje en wijntje met Els en….slapen!

Maandag 6 uur eruit, tent inpakken, ontbijtje, 8.45u klaar voor vertrek. Om 9uur vertrokken we in omgekeerde volgorde terug naar Zambia. De thermometer in de auto gaf toen al 33 graden aan. Vanuit Botswana de grens passeren ging allemaal veel gemoedelijker en toen waren we om 10.15 u alweer in Zambia, waar het die dag Independence day was. Nationale feestdag en dus bijna alles dicht en veel mensen aan het feesten. Het was maar een klein stukje naar Livingstone, waar het intussen zó warm was geworden dat we er allemaal geen heil in zagen die tent weer op te moeten zetten op het heetst van de dag, dus zijn we heel luxe in een schattig huisje gegaan, waar we met zijn zessen inpasten. Twee dubbele bedden beneden en een stapelbed op de hoge bovenverdieping. De meisjes gingen beneden en de mannen boven. Excentrieke Nederlander Tjisse, oorspronkelijk uit Friesland, had ‘t wel voor elkaar met zijn Livingstone Safari Lodge. Leuk zwembadje erbij, jammer dat de glijbaan (!!) het niet deed.
Die dag maar niet naar de Vic Falls gegaan omdat het door 24/10 heel erg druk zou zijn daar. Wel nog op een heel erg mooi uitkijkpunt naar een gorgeous gorge gekeken, waar ik zelfs ook nog twee herten voorbij heb zien komen… Nico ging de auto nog even ‘krikken’ omdat er een raar geluidje in het wiel zat en toen werd zo ongeveer ook de historische temperatuur van 44* bereikt!! Poehee… Later hoorde ik dat die dag de heetste ever was in Zambia… ’s Avonds bij pizzeriaatje gegeten en met open geslagen deuren in ons bed weg liggen zweten, luisterend naar de kikkergeluiden en feestmuziek..

En dinsdag was het Vic Falls dag!!! Het is het einde van de droge tijd, de regentijd staat op het punt van beginnen, en dus waren het niet grote hoeveelheden water die naar beneden kwamen. Daardoor niet minder indrukwekkend en mooi. En misschien voor het foto maken zelfs beter, want als je er in de regentijd loopt is de splash zo groot dat je binnen no-time doorweekt bent en foto’s maken eigenlijk niet mogelijk is! We zijn ook nog naar beneden naar de boiling pot geklauterd waar we verschillende rafts en kano’s de Chobe rivier zagen afroetsjen. Maar jammer genoeg moesten we wel weer richting het huisje om de spullen in te pakken, want we moesten nog zo’n 6 uur terug naar Lusaka rijden. De kinderen moesten de volgende dag nl weer naar school.
Met file op het eind in Lusaka –precies in de spits- kwamen we om 17.00u thuis. Avondeten, de grootste bups van de campingspullen alvast opgeruimd en na een fijne douche+haren wassen in het bedje gedoken.

Wat een trip was het!


Voor een indruk van Nico's foto's klik op:


https://skydrive.live.com/?cid=E18B1133DB8E4E4F&id=E18B1133DB8E4E4F%21197