Kasanka NP

Eigenlijk had ik tussen deze twee blogs een stuk bedacht waarin ik zou beschrijven hoe de gewone dagen hier gaan, maar helaas, we gingen al weer op safari…

Nico had afgelopen maandag een extra vrije dag omdat de UN ook de moslimfeestdagen aanhoudt (offerfeest) en dus was dit de uitgelezen kans om nog de fruitbats van Kasanka Nationaal Park te gaan bekijken. Ze zijn daar maar een bepaalde periode (november+december) op doortocht en bovendien is het nog een aardig stukje rijden, dus in een gewoon weekend zou het te ver zijn. Daarom nu de mogelijkheid aangepakt en afgelopen week de voorbereidingen getroffen, zodat we vrijdag, toen de kinderen van school kwamen en Nico van zijn werk, om 14u konden wegrijden.

Lusaka ligt op een kruispunt van grote wegen (noord, oost, zuid en westwaards) en waar we de vorige keer richting het zuiden gingen, naar Botswana, namen we nu de Great North Road langs Kabwe, Kapiri Mposhi en Mkushi. Iets verderop reden we op géén afstand van de grens met Democratische Republiek Congo en ook Kasanka Nationaal Park ligt maar op 30 km afstand van Congo, vandaar dat ik gesmokkeld heb met waar we ons bevonden en het vlaggetje van Congo bij dit stukje geplaatst… Vind ik gewoon leuk, laat mij maar even blij zijn.

Het hele stuk naar Kasanka zou zo’n 7 uur rijden zijn en we wisten ook dat we dat op deze vrijdag niet meer zouden redden. Onderweg zouden we dus ergens gaan overnachten. Nico had een adresje aangeraden gekregen, ik had zo rond Mkushi wat slaapplaatsen bekeken en achteraf gezien hadden we daar ook moeten stoppen. Maar toch nog even verder, want ach daar was ook nog een Bed&Breakfast… Tja en dan kom je daar in het schemerdonker aan en dan blijkt de gids verouderd en de B&B al vier jaar gesloten… Dan moet je ineens nog een uur verder rijden –in het donker; niet fijn- tot Serenje waar dan pas weer de eerste mogelijkheid is. Want zoveel dorpen kom je langs zo’n lange weg in Zambia niet tegen! Daar kwamen we pas tegen 19.30u aan en liet het eten ook nog eens 2 uur (!!!) op zich wachten. De kinderen waren stuk. En Nico en Sandy ook.

Het grote voordeel was dat we de volgende ochtend nog maar een uurtje verwijderd waren van onze eindbestemming. Om 9.15u kwamen we aan bij de gate, moesten we ons eerst melden bij de Wasa Lodge en kregen we aanwijzingen om naar onze kampeerplek te rijden. Meteen was al duidelijk dat Kasanka een vriendelijk, klein parkje is met een heel andere vegetatie dan Chobe. Ze noemen dit de ‘miombo woodlands’ wat aan de onderkant zit van de Bangweulu Wetlands (waar de zeldzame Shoebill-vogel voorkomt). Hier groeien de Mushitu-bomen waar de vleermuizen op af komen, maar heb je ook veel meertjes, rivieren en papyrus-swamp, zeker in het natte seizoen.
Waar je in Chobe om de 5 minuten weer andere –grote- dieren zag, stikte het hier van de mierenbergen en termietenheuveltjes. Veel herten en antilopen zag je daar tussendoor rennen of grazen. Kenmerkend voor dit park zijn de Puku’s en Sitatungas. Ook werden we meteen al begroet door hordes apen: de ‘gewone’ baboons en vervet apen, maar in dit park zijn ook de ‘blue monkeys’ te zien.

Om bij onze Kabwe Campingsite te komen moesten we de Kasanka Rivier oversteken en dat kon met een Ponton, maar omdat de rivier niet hoog was en wij natuurlijk een erg sterke auto hebben, konden wij er gewoon doorheen rijden. Tot grote hilariteit bij Toon. De eerste keer was ook best spannend!

Onze camping was een relaxte plek middenin de natuur. Er was geen elektriciteit en het water werd door David met emmers uit de Kasanka Rivier gehaald voor ons en als we warm wilden douchen moesten we dat even melden aan hem, dan maakte hij op een houtvuurtje dat water warm en stopte hij het in een jerrycan, waar een douchekop aan gemonteerd was, zodat je daar in de open lucht op de vlakte in Afrika stond te douchen. Heerlijk! Er waren de eerste dag Fransen aanwezig die panne hadden met hun huurauto, maar Nico heeft ze een handje geholpen en wij allemaal hebben hen een duwtje gegeven en zo de auto weer aan de praat gekregen. De tweede nacht stonden we alleen op de camping! Een bamboehutje hebben we gebombardeerd tot onze keuken/eetkamer en daar zaten we dan met uitzicht op de rietkragen van de rivier, hier en daar een puku, wat vogels en bamboestokken… Wat heeft een mens nog meer nodig?!?

Na de tent te hebben opgezet en een fijne lunch (alles zelf meenemen, er was daar verder niets) zijn we een rondje gaan rijden en uiteindelijk aan de andere kant van het park bij de Luwombwa Fishing Lodge terecht gekomen; een serene plek aan de Luwombwa River, waar je heel mooi uitzicht had over die rivier en waar in de chalets daar aan de rivier, hoe toevallig, twee vriendjes van Toon van de Nederlandse school met hun ouders het weekend aan het doorbrengen waren. Vader Felix werkt ook bij de UN en zij hadden hetzelfde plan opgevat! Rustig zitten kletsen voordat we rond 16uur weer terug gingen richting de Fibwe Hide: een uitkijkpunt gebouwd op 20 meter hoogte in een Mahogany Tree. Via een in elkaar getimmerde ladder met best grote tussenruimtes tussen de treden, klim je naar boven waar een soort boomhut-platje gebouwd is vanwaar je een supermooi uitzicht hebt over de swamps daaronder waar je de verlegen sitatungas kunt spotten als je op de juiste tijd komt. EN waar je de fruitbats langs kunt zien vliegen als ze uitzwermen, zo rond 17.50u tot 18.15u… Jammer alleen dat we vanaf die hoogte al de donkere onweerwolken zagen aankomen en binnen no time de spetters om onze oren sloegen, want een tropisch noodweer brak los!! Wiske en ik gingen naar de auto de regenjassen halen, maar Nico, Marieke en Toon hebben op het open veld een stortbui over zich heen gekregen compleet met harde onweerknallen en bliksemschichten, dus die kwamen doorweekt tot op hun ondergoed iets later ook schuilen in de auto.

Eigenlijk hebben we toen mazzel gehad, want de regen werd minder en precies de 25 minuten dat de bats uit gingen zwermen op zoek naar hun fruithapjes, was het droog. Daar stonden we met open monden met ons hoofd in ons nek naar de ‘vleermuizen-snelweg’ boven ons te kijken, hoe een miljoen fruitbats hun bomen waar ze de hele dag op hun kop in hadden gehangen, verlieten en misschien wel zo’n 50 km verderop op zoek gingen naar lekkere vruchten. Wat een speciale belevenis! De lucht zag zwart van de vleermuizen. Overal waar je keek zag je de batman-vleugeltjes wapperen. Het leek wel een zwerm bijen maar dan helemaal stil, zonder dat gezoem. Het leek ook wel of het in slow motion werd afgespeeld, heel gek. En op de achtergrond die flitsen en dat gerommel gaf een extra dimensie aan het geheel; het leek wel Halloween!

Toen het meeste over was, liepen we op de rubber laarzen weer terug naar de auto en precies toen begon het weer te hozen. In zware regen, door het donker, zijn we toen weer naar de camping gereden en moesten we bij de ponton de rivier weer doorkruizen, die nu wel wat harder stroomde. Toon heeft het allemaal niet meer meegekregen dit keer, want die lag Knock-out te slapen in zijn stoeltje. Al die indrukken…

De nasi die Ray al voor ons had klaargemaakt op het gasstelletje opgewarmd en bij kaarslicht opgepeuzeld, want honger hadden we zeker! Bij de geluiden van het woud in slaap gevallen in onze slaapcabines van de 6-persoonstent… Wat een avontuur weer!

Zondag hadden we gewoon nog een hele dag hier in het mooie park. Rustig ontbeten, naar Luwombwa Lodge gegaan en weer zitten kletsen met Nanette met de kids. Toen Felix terugkwam met de kano konden wij in twee kano’s de rivier afstruinen. Heel stil, mooi, rustig, sereen… Veel vogels klapwiekten om ons heen, olifanten en hippo oversteekjes aan beide kanten, krokodillen glijbaantjes waar we tot drie keer toe een krokodil vanaf hoorden of zagen glijden, kleine watervalletjes en wat dieper in het bos een grote Pel’s Fishing Owl gespot! Ook de voor Kasanka speciale Schalow’s Turaco (=groenachtige vogel met kuif en oranje oog) door de verrekijker mogen zien en zijn aparte roep gehoord. Bee-eaters, kingfishers, cormorants… Het kon niet op. Het was zalig zo op de rivier rond te peddelen. Nico heeft er alleen wel een lelijke blaar bij zijn duim aan overgehouden…

Bij terugkomst had de auto van Nanette en Felix ook even een elektrische push nodig, maar toen dat ook weer verholpen was zijn we voor de tweede keer naar de Fibwe hide vertrokken, onderweg nog heel mooi gekleurde vogeltjes door Nico op de foto gezet. Dit keer ben ik in de boomhut gebleven om vanuit een ander perspectief de bats langs te kunnen zien komen. Nico en de kinderen en ook Nanette+familie waren beneden om het spektakel weer te kunnen aanschouwen. Er waren er zelfs meer dan de dag ervoor. Het schijnt dat het aantal zich opbouwt en er in december op zijn hoogtepunt wel 8 miljoen vleermuizen overvliegen!!! Amazing.

Ray’s pastasaus met spaghetti gegeten in ons hutje, Nico de drie kinderen de African-shower-experience gegeven, wijntje in de bush en na een kopje koffie lekker slapen op ons matje…

Maandag om 6.30u de tent inpakken, ontbijten met eieren en spek, auto inpakken, betalen bij de Wasa Lodge, hobbeldebobbel weer terug naar de gate, waar we om 11.15u de terugweg over het asfalt hervatten. De 6 uur terug naar Lusaka was goed te doen, over een goede weg, met hier en daar weer een onweersklap en –flits. We hebben onderweg zelfs de historisch lage temperatuur van 16*C op de thermometer gezien! Wat een verschil met die maandag in Livingstone: 44*C!!! We kwamen om 17.30u thuis aan, waar wij de auto hebben leeggehaald en de kinderen meteen het zwembad indoken. Gedouched, andere kleren aan en nog bij de pizzeria in de Arcades Mall deze kleine vakantie afgesloten.
De volgende ochtend was weer gewoon op tijd op voor iedereen, dus voldaan onze bedjes in; dromen over miljoenen vliegende vleermuizen….