Het alledaagse nanny-leven in Lusaka

Ik heb tot nu toe die enorme krenten in de pap beschreven, maar natuurlijk zitten er tussen die krenten ook de gewone dagen. Natuurlijk zijn jullie daar ook nieuwsgierig naar…

Ik ben hier nu al een maand (!! ongelooflijk hoe de tijd vliegt) en eigenlijk kan ik zeggen dat er nog geen volledige ‘normale’ week is geweest. Ik kwam in een weekend hier aan en de week erna kon ik welgeteld drie dagen bij oma Els afkijken hoe zij het altijd deed, voordat de kinderen al weer herfstvakantie hadden en we naar Botswana en de Vic Falls zijn gegaan. Daar kwamen we op een dinsdag van terug en was de rest van de week ook de tijd dat Els afscheid nam van Afrika en de kinderen.
Na een chill weekend, waarin we op zondag naar Adventure City zijn gegaan –dat is een soort Aqua Park, met veel glijbanen en verschillende zwembaden gemaakt in een tropische setting- kwam een week waarin ik gezorgd heb dat alles klaar was voor ons tripje naar Kasanka. Daar zijn we op vrijdagmiddag al naar op weg gegaan en pas weer maandagavond van terug gekomen, zodat ook die week daarna korter was dan gewoon.
Het afgelopen weekend lekker thuis gekeuteld, want Nico voelde zich toen al niet top en dat heeft zich doorgezet tot in deze week, want maandag, dinsdag en woensdag is hij niet naar zijn werk gegaan… En volgende week zijn de kinderen op donderdag en vrijdag vrij i.v.m. de Amerikaanse feestdagen Thanksgiving en Native American Heritage Day/Black Friday dus ook die week is weer korter dan normaal…You see, nog geen gewone week gehad. Dus best lastig om dan over de ‘gewone dagen’ te schrijven!!

Maar op een gewone dag gaat mijn wekker om 5.32u (kan ik nog even een keer snoozen) en begin ik om 5.45u met het klaarzetten van de borden, brood, broodtrommeltjes en schillen van de appeltjes. Langzaam komen de kinderen uit bed en zitten dan nog half slaapdronken aan tafel, nog weinig aanspreekbaar. Soms lukt het meteen te horen te krijgen wat ze willen eten en vooral ook wat ze mee willen naar school, maar meestal is dat een te moeilijke vraag op de vroege ochtend. Toch wel belangrijk om het te horen te krijgen, zeker bij Marieke, want die is nogal precies in wat ze wel of niet wil… En anders komt het gewoon weer terug en kun je het dus weggooien!

Ik zorg ook dat alle benodigdheden in de tassen zitten voor die dag: de verschillende folders met hun huiswerk en (lees)boeken maar ook de zwembrilletjes, badmutsen en handdoeken voor als ze gym hebben die dag –dan moeten ze ook hun sportkleren aan+gymschoenen dragen- of de voetbalschoenen of turnkleding voor de naschoolse activiteiten. En dan hebben ze ook nog allemaal op een andere dag Nederlandse school na de Amerikaanse school; er hangt dus een schema waar dit allemaal op genoteerd staat. Flesjes water erbij en soms bij excursies (gebeurt ook best vaak op deze school) nog extra’s zoals een hoedje of zonnebrand…

Dan moeten de tanden nog gepoetst worden, de juiste kleding aan, haren geborsteld en nog even buiten spelen voordat om ongeveer 7 uur het schoolbusje voor de deur komt om ze op te halen.
Nico ontbijt er zelf ook tussendoor, maakt zijn broodjes klaar en zorgt dat hij klaar is om naar zijn werk te gaan, zo’n 45 min. nadat de kinderen zijn vertrokken.

Dan dénk je dat ik het megahuis voor mezelf alleen heb, maar niets is minder waar: David de tuinman is dan al aan het vegen, de wisseling van de wachten/guards is ook zo rond deze tijd, dus die doen altijd samen even hun rondje om het huis dan: “goedemorgen-goedemorgen” meestal saluerend, Moncy de huishoudster komt meestal als ik buiten zit te ontbijten met mijn volkskrantje op de computer erbij (als het internet het doet, want dat ligt er regelmatig uit of is zó traag dat je het ding wel uit het raam wil gooien!). Al die personeelsleden hebben zo hun problemen en/of vragen en altijd moet je wel even met ze kletsen of te woord staan… Moncy maakt haar rondje in het huis, strijkt de was (heeft een lunch van twee uur!) en poetst nog wat schoenen of ander schoonmaakwerk. Zij wordt afgelost door Ray, die om 16uur komt om te beginnen met de voorbereidingen voor het diner. Zij heeft vrienden in Nederland wonen en werkt ook nog voor een andere Nederlander dus die vraagt veel over Nederlandse woorden of eetgewoontes en haar help ik zo af en toe met Nederlandse woorden.
Op dinsdag en vrijdag is het vaste prik voor het zwembadmeneertje om de boel weer netjes te maken, iets wat deze week met de tropische storm, regen en onweer, ook wel nodig was want het zwembad was GROEN! En dan is er nog de chauffeur van Nico, Torrent, die af en toe wat klusjes voor Nico opknapt en zo nu en dan deze kant op wordt gestuurd zodat ik bijv. grote boodschappen kan doen.

Wat ik verder doe in de ochtend: ik sorteer de was en stop het in de machine, lees een boek (heb het boek van Jaap al uit en ben nu bezig in het boek dat ik van Ellie heb gekregen voor mijn verjaardag wat gaat over jongetje Moisés uit Mozambique!), werk mijn blog bij –wat eeuwen duurt, door het traag, if at all, werkende internet- en probeer er foto’s bij te plaatsen –wat zo mogelijk nog meer irritaties oplevert- Als er internet is dat wel werkt Skype ik eens met Jan, Ellie, Conny, maar ook Gerard uit Parbo en Rob uit Thailand!!! Het leukste was met Shirl en de meiden en Jill die steeds wijzend riep: “hé… Sennie!!!!” Zwem mijn baantjes in het zwembad, loop eens naar de Melissa voor wat kleine boodschappen, drink koffie met Annette of ga op playdate bij Nanette en haar kinderen. Ben tot nu toe twee keer nog even terug in bed gegaan omdat ik zo moe was (ik ben geen ochtend mens!) van dat vroege opstaan, maar meestal vermaak ik me best met alle dingen en de tijd vliegt! Helemaal als je de voorbreidingen of na-bereidingen van de safari’s erbij neemt.

Ben nog aan zoveel dingen niet eens toegekomen: wil nog naar het ‘centrum-gedeelte’ rond Cairo road en het museum daar bezoeken, nog bij Pauline op de koffie ofzo, werken aan mijn Madagascar foto-boek en ook op school kan ik best wel wat doen nog. De Amerikaanse school waar de kinderen op zitten vind ik trouwens een heel goede school (zie www.aislusaka.org ) waar ze op een goede, gevarieerde manier de kinderen lesgeven en waar ze ook al heel snel het Engels oppikken. Ze hebben veel extra activiteiten zoals al meteen in de eerste week dat ik er was UN-day maar ook op een vrijdagavond i.v.m. Halloween ‘Trunk or Treat’ waarbij de kofferbakken van allerlei auto’s op Halloween-wijze versierd waren omdat in Lusaka nu niet echt van deur tot deur gelopen kan worden. Wiske heeft een presentatie gegeven van haar zelfgemaakte computer-filmpje en daarbij maakten ze meteen een analyse van wat het beste had gewerkt in hun reclame filmpjes en hoe ze het volgende keer beter kunnen doen. Ouders worden daarbij uitgenodigd en ook deze vrijdag is er weer van de Franse les een mode-show waar we gevraagd worden bij aanwezig te zijn. Toon is al naar een tv-studio geweest en Marieke naar Sandy’s Creations (what’s in a name!), een tuincentrum waar ze leerden over hoe planten groeien en in wat voor grond ze het beste kunnen staan. Gister is ze nog naar leisteen groeve geweest en kwam ze weer met allemaal mooie stenen thuis. Ze krijgen echter wel al heel veel huiswerk mee, wat aan de ene kant goed is want ze zijn veel met hun skills bezig en leren zo extra snel de taal te beheersen, maar aan de andere kant is zo’n hele dag op school in een andere taal les krijgen al best vermoeiend voor ze en als ze dan thuiskomen moeten ze wéér aan de slag en dat levert best wel eens gevechten en gezeur op. Want ik zei de gek moet er dan bij zitten (keer drie dus) en ze hebben gewoon ook wel zin om te spelen of te zwemmen, wat natuurlijk helemaal niet raar is.

Daarbij komt dan ook nog de Nederlandse school met het bijbehorende huiswerk, wat ook niet misselijk is, dus reken maar uit… Overigens worden er ook door de Nederlandse juf veel extra activiteiten gedaan: het einde van de kinderboekenweek met een ‘helden-fietsenrally’en spelletjes. Afgelopen weekend zijn we bij de Nederlandse ambassadeur alhier t.w. Harry Molenaar op de residentie de intocht van Sinterklaas gaan kijken op de Nederlandse tv-zender (hebben wij niet thuis) en daarna was er een knutselcircuit waar ook pepernoten gebakken konden worden. De ouders werden voorzien van een borrel+hapjes, dus die waren ook helemaal happy!
Diezelfde avond mochten de schoenen ook hier gezet worden en Toon was blij verrast dat die Zwarte Pieten ook hier in Lusaka langs waren gekomen!! Op 3 december zullen we het Sintfeest ook weer op de residentie vieren, want als het goed is komen Sint en zijn pieterbazen dan bij Harry langs…

Als we ’s middags dus na thuiskomst van school, dat is dus iedere dag voor de verschillende kinderen op een verschillende tijd, even wat gedronken+gegeten hebben en het huiswerk hebben gedaan, is er meestal nog wel tijd om even te zwemmen en/of te spelen. Ray heeft dan zo rond 18uur het eten wel klaar en na nog een fikse bak yoghurt en nog even wat keutelen in de woonkamer soms, zijn de kinderen al weer toe aan hun bed.. Tanden poetsen, pyjama aan en slapen. Nico en ik volgen dan best snel daarna, want ook bij ons vallen de ogen dan al dicht…

De gewone dagen ben ik dus veel in en om het huis te vinden. Daar leef je wel een echt expat-leven binnen de muren. Natuurlijk klets je eens wat met Moncy en vertelt ze me iets over haar leven op de compound, dat er altijd veel mensen doodgaan om haar heen –veel aids- , over de Chitenges, dat zijn een soort sarongs die hier veel gedragen worden. Ray heeft een keer nshima voor me gekookt, de naar niets smakende maispap die hier door de zambianen eigenlijk dag in dag uit gegeten wordt, voor ontbijt, lunch en avondeten. Met weinig extra’s erbij, wat groenten en/of bonen en misschien wat gedroogde kleine visjes, is het niet echt wat je zegt gevarieerd schijf van vijf eten… Over eten gesproken: deze week heeft Pauline me uitgenodigd om met een stel moeders van school mee te gaan eten in een Indiaas restaurant. Het was erg gezellig om met z’n zevenen lekker buiten allerlei verschillende hapjes te eten en intussen lekker met elkaar te kletsen. Ook leuk om eens ergens anders te eten dan thuis! Leuke avond gehad!!

Wat verder nog leuk is om te vertellen is dat hier in ZAMbia alles benoemd wordt met zam- ervoor. Zo koop je je vlees bij Zambeef winkels, heb je brood van Zamloaf, is je mobiele provider Zamtel en gebruik je het internet van Zamnet. Zam-whatever dus hier… Nico heeft al voorgesteld mij Zamdy te noemen voortaan…

Het internet (van Zamnet!) heeft er een tijdje uitgelegen deze week, dus intussen ben ik vrijdag na de modeshow van Wiske op school door driver Torrent in het ‘centrum’ rond Cairo Road afgezet. Daar heb ik over de Lusaka City Market gekuierd en ben ook nog even bij de Soweto Market geweest. Zoals ik al op zo veel markten over de wereld heb mogen beleven, was ook hier weer van alles te zien, ruiken en voelen; zo liep ik door het vleesstraatje heen waar ze met een soort zaagmachine de ribbetjes aan het zagen waren en waar ik nog net op tijd weg kon springen voordat er een hoopje ribbetjes op mijn schoenen viel! En natuurlijk de vissen, ingewanden en grote gefituurde wormen… Eindelijk had ik het gevoel dat ik in het echte Zambia was, i.t.t. binnen de muren van het expat-leven! Over de verschillende straten rondom Cairo Road gewandeld en gekeken. Cappuccinootje genomen in Central Park. En toen met zo’n blauw-wit lokaal busje terug gegaan naar Kudu Road waar ik ruim op tijd thuis was voordat de kinderen weer uit school kwamen. Ik heb genoten van even los te lopen in Lusaka!

Nu in het weekend zijn we druk bezig geweest met het bekijken van nieuwe huizen. ’t Zit nl zo: hoewel Nico & the kids hier nog maar 3 maanden wonen heeft de huiseigenaar die het huis verhuurde besloten dat hij zelf weer terug wil in het huis! Met een 3-months notice zullen ze dus het huis uit moeten en tja, dan heb je wel een nieuw huis nodig. Nogal vervelend natuurlijk, especially for the kids, want zij hebben al zoveel voor hun kiezen gehad met verhuizen vanuit Nederland naar Zambia, wennen aan een nieuwe omgeving, op een school les krijgen in een geheel nieuwe taal en nieuwe vriendjes. En net nu er een beetje rust in de tent komt haalt zo’n vent dit weer in z’n hoofd en moeten ze weer verkassen! Maar goed, Nico is zelf rustig gebleven en heeft het ook zo naar hun toe gebracht en dus namen ze het goed op, maar nu is het vinden van een geschikt huis de prioriteit.
En met de eis van minimaal 5 slaapkamers is dat nog niet zo makkelijk hier in de buurt. Dan speelt ook de tuin, zwembad, ligging t.o.v. grote wegen, winkels, school en werk nog mee… Moeilijk hoor. Gisteren 6 huizen bekeken. En moet de verhuizing al voor onze vakantie naar Namibië of erna plaatsvinden?? Het is allemaal weer wat… Houdt de gemoederen bezig.

Intussen is het regenseizoen echt begonnen, met de laatste paar dagen elke dag wel regen en onweer. Vandaag op zondag, lijkt het een echte ZONdag te zijn en dus ga ik zo Nico en de kinderen volgen die nu al in het zwembad liggen om er zeker nog even van te genieten. Ik zie nl in de voorspellingen dat het vanaf woensdag grimmiger wordt. En ik moet mijn kleurtje natuurlijk wel bijhouden. Ik kan al bijna voor zwarte Piet spelen!!!
Speaking of which: die heeft vannacht in de schoenen als cadeautjes bellenblaas als verrassing gelegd en dat was een grote hit! De kinderen hebben er superleuk mee gespeeld.

Goed, ga nu dit proberen te plaatsen. Hoop dat het internet het trekt…

Liefs van Zamdy